Impact stories

Hoe Rijnstate Doelmatigheidsmonitor gebruikt om afwijkend aanvraaggedrag en behandelgedrag te signaleren

Over de samenwerking

Dr. Sean Roerink, internist-endocrinoloog bij Rijnstate gebruikt de LOGEX Doelmatigheidsmonitor om wat de specialisten van zijn vakgroep doen in het ziekenhuis en op de poli af te zetten tegen andere ziekenhuizen. Zij kijken hierbij naar waar de vakgroep opvallend afwijkt van andere ziekenhuizen in hun aanvraag- en het behandelgedrag. Vervolgens proberen zij per punt te bekijken of het een afwijking is die zij gerechtvaardigd vinden of dat het toch voortkomt uit zaken waarin zij eigenlijk met een beter rendement kunnen werken of dingen efficiënter of prettiger voor de patiënt kunnen aanpakken. De Doelmatigheidsmonitor dient dus als een alarmering voor het feit dat ze iets afwijkends doen. Na de signalering volgt een interne analyse. Als dat nodig blijkt past de vakgroep vervolgens zijn werkwijze aan en vertaalt data zo naar betere zorg. 

De oplossing

Rijnstate gebruikt beide opties die de Doelmatigheidsmonitor biedt – zij kijken zowel naar procesvariatie als naar praktijkvariatie. Hierdoor werd inzichtelijk dat er bepaalde punten waren waarop zij hoog in de benchmark zaten. Binnen de afdeling endocrinologie was het belangrijkste voorbeeld het feit dat zij veel meer echo’s van de schildklier aanvroegen. Dat kwam deels voort uit het feit dat zij een paar vrij unieke behandelingen doen, namelijk radiofrequente- en ethanol ablaties van schildklierknobbels.

Rijnstate is een van de weinige ziekenhuizen in Nederland die dat doet. In de follow-up daarvan werden veel echo’s aangevraagd omdat het relatief nieuwe therapieën betreft en zij benieuwd waren naar de resultaten ervan. Dus dat zij daarin uit de benchmark liepen was ook logisch. Door kritisch te kijken naar de hoeveelheid echo’s die gemaakt werden, door middel van analyse van eigen uitkomstdata, kwamen zij erachter dat het toch wat minder kon (75 echo’s minder op jaarbasis). 

Ook hebben zij resultaten behaald op gebied van laboratoriumdiagnostiek. Zij zagen dat zij binnen de endocrinologie vrij veel T3’s [trijodothyroxine, actieve schildklierhormoon] lieten bepalen voor schildklierdisfunctie, terwijl dat eigenlijk niet altijd geïndiceerd is. Omdat zij ook op dit punt opvallend boven de benchmark uitstaken,  hebben ze daarop hun standaard lab-pakketten bij schildklierpatiënten aangepast.  Daardoor hebben zij significant minder, namelijk 50 aanvragen per maand T3’s aangevraagd het afgelopen half jaar.